West Oost West, thuis best.

Anyoung Haseyeo,

Zoals gebruikelijk toch nog ff een berichtje van mij op de “valreep”. Iets is beter dan niets zullen we maar zeggen.

De reis naar Korea was in ieder geval een ervaring en ik kan rustig zeggen dat ik nu een doorgewinterde lucht reiziger ben.

Mijn oorspronkelijke vlucht met KLM van Amsterdam naar Seoul Incheon Airport werd gecanceled nadat we 1,5 uur lang al in het vliegtuig zaten te wachten.
Klaarblijkelijk had een van de grondwerkers een deel van de bagagedeur zodanig beschadigd dat ze het toch niet gerepareerd kregen.
Wat mij betreft was dat prima want mijn aansluitende vlucht in Seoul ging ik door die vertraging toch al niet meer halen.

Netjes mededelingen gehad in het vliegtuig in het engels, koreaans en frans en vervolgens ‘m snel het vliegtuig uit gesmeerd voordat die ander 300+ koreaanen dezelfde route instructies konden volgen.

Jammer genoeg was het info nummer van de KLM dat we uitgereikt kregen om een nieuwe vlucht mee te boeken niet in werking. Met een beetje Nederlands op een Nederlandse luchthaven heb je dat echter snel genoeg opgelost. Vervolgens een hotelkamer laten regelen bij het A4 van der Valk hotel aangezien KLM liever niet een taxi betaalde. Voordeel was wel dat het hotel voor avondeten en ontbijt zou zorgen en de hele rekening automatisch naar de KLM ging. Jammer was dat het grondpersoneel het vertikte om de ingecheckte bagage te halen en uit te geven.. Gewapend met een nood kitje dus maar naar de transferbus gegaan maar niet voordat ik nog wat Koreaanen uit de brand had geholpen met betere instructies. Want niet alleen was het telefoonnummer fout, halverwege veranderde ze ook nog eens de procedure. Waar ik als 1 van de eerste bellers via het telefoon nummer een nieuwe vlucht naar keuze geregeld kreeg, moesten uiteindelijk al die Koreaanen een paar uur wachten en dan bellen om te horen waar en hoe ze ingedeeld waren. Ze konden in de tussentijd echter wel alvast naar het hotel. Aangekomen en ingechecked konden we massaal aan het buffet dat om 2200 uur nog ff was klaargestoomd door het keukenpersoneel, helaas wel een beetje zout en de sate was toch niet te vergelijken met die ik genoten had de avond ervoor. Anyway, eerst nog even gebabbeld met een vriendelijke belg die naast me stond in de bus en in de semiconductor industrie zat en daarna nog even blijven plakken, terwijl ik allang klaar was, tot eindelijk die mooie belgische schoone met een Koreeaanse vriendin aanschoven die ik tijdens het telefoonnummer debacle op de luchthaven had ontmoet. Om 0100 toch maar even het bedje ingekropen om maandag om 0700 de transfer bus te nemen en m’n alternatieve vlucht te nemen.

Van Amsterdam naar Parijs Charles de Gaulle en daarvandaan een paar uur later naar Seoul Incheon. Parijs was wel een beetje saai en erg jammer dat je een kwartier word rondgereden met een bus 3 keer dwars over het vliegveld voordat ze het vliegtuig hebben gevonden en je met een steil trappetje aan boord kan. BTW Het mooie van mijn nieuwe vlucht was wel dat ik in Seoul op hetzelfde vliegveld kon blijven en niet met bus/trein/taxi naar Gimpo zou hoeven. Navraag leerde me echter wel dat ik op Incheon m’n bagage moest ophalen en opnieuw moest inchecken voor de lokale vlucht van 1 uur. Beetje jammer dat, zeker gezien de overstaptijd van net 1 uurtje! Gedurende de vlucht werden we dood gevoederd met aziatische maaltijden (ik zat achterin het vliegtuig en de westerse maaltijden waren elke keer al op) alsook midnight snacks in het vliegtuig zoals noodles en Haagen Dasz ijs (de sandwiches waren ook al op) waarbij ik opgesloten zat aan de linkerkant bij een raampje met 2 grote stinkende fransozen naast me die ik na 8 a 9 uur in de vlucht toch maar even heb verzocht de benen te strekken zodat ik dat ook kon .

De reis verliep verder zonder problemen behalve een 25 minuten vertraging wat dus niet veel goeds voorspelde voor m’n aansluitende vlucht. Na een kort overleg met de hoofd purser kon ik na het landen gelukkig samen met de business class passagiers van boord. Een paar minuten op hoog tempo later stond ik dan bij de de hal van immigratie en rechts de aansluiting voor lokale vluchten. Even vlug gevraagd wat te doen met in het achterhoofd de mededeling van het opnieuw inchecken van de baggage werden ik en nog een passagier toch de rij van de lokale vluchten gedirigeerd. Nou een paar minuten later werden we toch weer richting immigratie gestuurd. Hier stonden zowiezo al dikke rijen vanaf moment 1 aangezien we niet het enige vliegtuig waren dat zojuist was geland. Leuk zo’n immigratie officier die alleen maar Koreaans spreekt en je niet de stempel wil geven die je nodig hebt. Zag al snel in dat discussiëren nutteloos was dus maar de eerste de beste stempel genomen die ik wel kon krijgen, de rest zoeken we dan later wel weer uit. Ik moest toch nog een vliegtuig halen…

Uiteindelijk beland bij de baggageband met nog 10 minuten voor take off hadden we allebei (de andere passagier met dezelfde aansluitende vlucht) toch wel het idee dat we het niet gingen redden… ;-) Helemaal toen er eindelijk wel bagage kwam aanrollen, enkel niet de onze. Een grote opvallende nepkoffer met daarop een aantal namen gepend inclusief de mijne maakte duidelijk dat er problemen waren en we op zoek konden gaan naar de “lost en found” voor de baggage. Met handen en voetenwerk, een heleboel Koreaans en een paar woordjes engels bleek dus dat mijn 2 stuks bagage nog fijn in Amsterdam stonden. Zo goed en kwaadschiks als het ging dan maar het papierwerk ingevuld en op zoek gegaan naar de volgende balie om een nieuwe vlucht te regelen. Voor het papierwerk hadden ze echter wel een afleveradres nodig die ik niet had gezien het feit dat ik zou worden opgehaald door een limousine met chauffeur. Ook even bellen was geen optie gezien GSM niet werkt in Korea en je pas na de douane in de commerciële hal CMDA telefoons kon huren.

Mijn nieuwe vlucht zou 2 uur later vanaf Gimpo vertrekken, dus moest ik alsnog naar de andere luchthaven (45 minuutjes per bus). Dit was snel genoeg geregeld met een van de transferbussen nadat ik eerst een telefoon voor het CMDA systeem dat ze in Korea gebruiken had gehuurd. Overigens was de busreis en het inchecken op Gimpo wel lekker makkelijk met alleen handbagage, de flight attendants van KAL (Korea Air Lines) bestempelen we hierbij wel even totdat de mooiste en vraag met niet hoe ze het doen want ze stonden allemaal op Incheon en op Gimpo bij Dunkin Donuts in de rij met een tray vol snacks. Wegens gebrek aan tijd geen foto’s en moeten jullie me maar op m’n woord geloven.

Van Seoul Gimpo naar Busan Gimhae luchthaven was gepiept in een uurtje en daar aangekomen, 150 meter gewandeld en daar stond m’n chauffeur met half goed gespeld naambordje me op te wachten. Twee uur scheuren over tweebaans en enkelbaans weggetjes later bereikten we dan Geoje Island via de brug aan de noordwest kant in plaats van met de ferry aan de noordoost kant (1 uurtje varen). Dat was wel een beetje jammer want de hele kuststrook is ingesloten door bergen en goed voorzien van mooie groene eilandjes vlak voor de kust wat zeker voor een fraaie boottocht had gemaakt.

Aangekomen gelijk door naar de DSME yard en veels te kleine veiligheidsschoenen en helm geleend en aan de slag gegaan gezien we nog maar een 1.25 dag hadden om een en ander over te dragen voordat m’n collega zou vertrekken.

’s Avonds op uitnodiging heerlijke King Crab zitten eten en nog even een barretje of twee bezocht en wat biertjes gedronken.

De volgende dag in sneltrein vaart alle lopende zaken besproken en over het eiland gecrossed om te zien waar je voor wat terecht kon. ’s Avonds nog een flinke maaltijd genoten in een Koreaans BBQ restaurant (varkensvlees) tezamen met de een paar Koreaanen en onze Amerikaanse subcontractors. Daarna nog een barretje bezocht en vervolgens een foute Foreigners club met z’n allen waarna niet al te laat ik toch maar m’n bedje in ben gedoken.

De rest van de week ging redelijk voorspoedig totdat we op vrijdag op het moment van een milestone te horen kregen dat er wat verfproblemen waren met een aantal van de supports die door m’n collega waren geïnstalleerd. Een 3 lagen verfsysteem moest alsnog worden toegepast en gezien de buiten temperatuur van 0 – 5 °C ging de applicatie en droogtijd naar de 3 dagen toe. Mooie vertraging. Erg zuur was het dan ook dat we alleen dinsdag hadden om wat nuttigs te doen aangezien de Koreaanen het Chinese Lunar New Year vieren van woensdag tot en met zondag. Wij westerners konden eventueel wel doorwerken op de yard maar zonder enige hulp en extra mankracht. Tel daarbij op het akkefietje dat de Amerikanen slecht een Visa hadden voor 30 dagen en dat die om was en daardoor woensdag en donderdag even een rondvluchtje naar Osaka Japan moesten maken voor een nieuwe Visa, kan je nagaan dat het niet zo hard opschoot als ik had gewild.

De rest van de dagen goed opgeschoten waren we maandag klaar om de laatste loodjes te leggen en gebaseerd op het aantal mankracht die ons eerder ter beschikking was gesteld hebben we de klant uitgenodigd voor de donderdag voor een belangrijke inspectie. Jammer was het dan weer dat maandag minder man Koreaanen kwamen opdagen en dinsdag nog minder met de voorspelling dat de 2 beste Koreaanse elektriciens er woensdag ook niet meer zouden zijn werd ons schema voor de zoveelste maal om zeep geholpen. Maandag arriveerde mijn eerder vertrokken collega weer en dinsdag hebben we de boel weer aan elkaar overgedragen waarbij het een zure appel was waarin die moest bijten met betrekking tot de geplande inspectie waarvoor we niet op tijd meer gereed zouden zijn door te weinig mankracht.

Dinsdagavond nog een afscheidsdiner genoten met een aantal Koreaanen waarmee ik gewerkt had, eerst bij een chinees restaurant (en dat was toch weer heel anders als in NL of de USA) en vervolgens wat gebierd bij een “duitse” biertent/restaurant waarna we nog wat barretjes en nachtclubs hebben bezocht. 0400 Uur in de ochtend heb ik het feestgedruis achter me gelaten om even te gaan douchen en m’n spullen in te pakken voor de taxi die klaar zou staan om 0700.

2 Uur scheuren later op typische Koreaanse stijl, was ik op het vliegveld en kon ik zelfs een vlucht eerder naar Seoul Gimpo krijgen. Van Gimpo ben ik rustig met de bus naar Seoul Incheon gegaan, ingechecked en de huurtelefoon geretourneerd en nog war rondgeneusd. De vlucht van Seoul Incheon naar Amsterdam met een oude Boeing 747-400 mixed (half cargo) was een beetje saai aangezien er enkel een televisie boven het gangpad hing en er oude films werden gedraaid. De nodig turbulentie later en een uur korter vliegen (wel 20 minuten vertraging op vertrek) later stond ik dan weer op Nederlandse bodem. Lang niet zo koud als Korea ;-)

Nog een kort ritje naar Teylingen (bedankt voor de goede zorgen Jeroen) en een paar minuten naar Lisse was dat dan weer het einde van mijn bescheiden verhaal.

De kleine anekdotes (rijstijl/dunkin donuts/ koreaans eten/amerikaans eten/nationalisme/chauvinisme/boodschappen/politie/automerken/koreaanse meiden/foute barretjes/duurste stand van Korea/eiland perikelen/etcetera) bewaar ik wel voor als ik jullie persoonlijk spreek. Bedankt voor het lezen van mijn avonturen zo ver..

Surf hier naar toe voor meer foto's !!!
http://picasaweb.google.com/mjq1978